วันอังคารที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2552
โลกกลม ๆ ใบนี้ ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ
อยู่ให้ไว้ใจ ไปให้คิดถึง
คนเราต้องเดินหน้า เวลายังเดินหน้าเลย
ไม่ต้องสนใจว่าแมวจะสีขาวหรือดำ ขอให้จับหนูได้ก็พอ
ยิ่งมีใจศรัทธา ยิ่งต้องมีสายตาที่เยือกเย็น
ในโลกกลม ๆ ใบนี้ไม่มีคำว่าแน่นอน
คนเราเมื่อม้าตาย ก็ต้องลงเดิน
ท้อแท้ได้แต่อย่าท้อถอย อิจฉาได้แต่อย่าริษยา พักได้แต่อย่าหยุด
เหตุผลของคน ๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่ของอีกคนหนึ่ง
ถ้าไม่ลองก้าว จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร
หนทางอันยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้องเริ่มต้นด้วยก้าวแรกก่อนเสมอ
ปัญหาทุกอย่าง อยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น
จะเห็นค่าของความอบอุ่น เมื่อผ่านความเหน็บหนาวมาแล้ว
อันตรายที่สุด คือการคาดหวัง
เริ่มต้นดีแล้ว ลงท้ายก็ต้องดีด้วย
อย่ายอมแพ้ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่
จงใช้สติ อย่าใช้อารมณ์
เบื้องหลังความเข้มแข็ง สมควรมีความอ่อนโยน
ไม่มีคำว่าบังเอิญในเรื่องของความรัก มีแต่คำว่าตั้งใจ
ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป
หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใส
หลังผ่านปัญหา จะรู้ว่าปัญหานั้นเล็กนิดเดียว
ไม่เป็นขุนนางน่ะได้ แต่ไม่เป็นคนไม่ได้
มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง เมื่อวานก็สายเกินแก้
พรุ่งนี้ก็สายเกินไป
อย่าหวังว่าจะได้รับความรักจากคนที่คุณรัก
เพราะคนที่คุณรักไม่ได้รักคุณหมดทุกคน
เพื่อนทั่วไปไม่เห็นคุณร้องไห้
เพื่อนแท้มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้
เพื่อนทั่วไปถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ
เพื่อนแท้จะมาแต่หัววันเพื่อช่วยเตรียมงาน
เพื่อนทั่วไปคาดหวังให้คุณอยู่เคียงข้างเขาเสมอ
เพื่อนแท้คาดหวังที่จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป
ความจริงของชีวิตที่เรามักลืมไป

* * ขอให้ใครสักคนรักคุณมากพอ ที่จะมองข้ามข้อด้อยในตัวคุณ และ รักคุณ อย่างที่คุณเป็น * * * *
สิ่งที่มนุษย์มีมากมายจนเหมือนไม่มีวันหมด นั่นคือ " ความรัก " แต่สิ่งที่มนุษย์มีจำกัด จนดูเหมือนว่าเห็นแก่ตัว นั่นคือ " ความอดทน "
ยิ่งรักมาก ก็ยิ่งต้อง " อดทน " กับปัญหาต่างๆ รอบข้างไว้ เพื่อให้รักนั้น..ยั่งยืน
แต่ในทิศทางตรงกันข้าม เมื่อใดที่ "สิ้นรัก" เมื่อนั้น "ความอดทน " ก็หามีไม่
สิ่งที่เคยทนได้ ก็กลับแปรเปลี่ยนไป
สิ่งใดที่เคยเห็นดีเห็นชอบ กลับกลายเป็น ขวางหูขวางตา
ทั้งๆที่อีกฝ่ายหนึ่ง กระทำกับตนอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
ท้ายที่สุด......... " เรา " เป็นฝ่ายทอดทิ้ง " รัก " นั้นให้ต้องจบลง
แต่ยังมีความจริงอีกสิ่งหนึ่ง ที่คนเรามักจะมองข้ามกันไป
บางครั้งความรักของเราอาจจบลง ทั้งๆที่ความรู้สึกรักยังมีอยู่เต็มหัวใจ
เพียงแต่การถูกกระทำ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่ง "ความอดทน " บอกให้เราต้องไป
ไปทั้งๆ ที่ยัง " รัก "
เพราะหากรักแล้วต้องเจ็บ ต้องช้ำ ทางเลือกที่ดีที่สุดก็น่าจะ หมายถึง
" การจากไปในวันนี้ เพื่อที่จะเข้มแข็งและลุกขึ้นได้ใหม่ในวันข้างหน้า " อย่างนั้นไม่ใช่หรือ
หากรักแล้วต้องทนร้องไห้ไปตลอดชีวิต . .
คุณก็จะเจ็บเพราะความรักไปตลอดชีวิต
แต่หากคุณร้องไห้วันนี้ . . แม้จะเจ็บกว่า
แต่ก็จะเป็นความรู้สึกก็จะเจ็บไม่นาน ไม่กี่วันคุณก็ลืมไปเอง . .
สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับตัวเองแล้ว ว่าจะร้องไห้ไปตลอดชีวิต
หรือร้องไห้แค่วันนี้ แล้วยิ้มไปตลอดชีวิต . . .